13 kwietnia

Heidegger nazywa człowieka egzystencją. Słowo to ma oznaczać, że nie tylko istniejemy, ale odnosimy się do własnego bycia. Na co dzień zapominamy o tym, pogrążeni w zwyczajnych sprawach codzienności: bytach (Seiende), które całkowicie nas absorbują. Wiele rzeczy w potoku wydarzeń nam umyka, także te fundamentalne: nie umiemy pamiętać, czym jest nasze ludzkie bycie w świecie (Sein). Cała historia ludzkości podlega temu prawu zapominania o właściwym człowiekowi sposobie bycia. Postrzegamy świat jako skład rozmaitych wydarzeń, przedmiotów, spotkań, rozstań, spraw do zrobienia, spraw już załatwionych. W tym zgiełku i hałaśliwości bytów gubimy to, czym sami jesteśmy. Zapominamy o naszym autentycznym byciu. Nie widzimy nic poza owym wielkim magazynem rzeczy.